بهترين پيانيست‌هاي تاريخ

در دنياي موسيقي پيانو و پيانيست‌ها همواره جايگاهي خاص داشتند و نقشي مهم را در تاريخ موسيقي دنيا ايفا كردند. افرادي مانند موتزارت، بتهوون و شوپن كه براي همه‌ي ما نام‌هايي آشنا هستند. اما كمي پس از اين نوابغ بي بديل نيز، نوازندگي پديد آمدند كه  نوع خودشان بي نظير بپدند. در اين مقاله قصد داريم تا به معرفي ۱۰ نوازنده ي برتر پيانو به انتخاب بسياري از منتقدان موسيقي بپردازيم. 

10- مايرا هس (1965-1890)

مايرا هس در دوران جنگ جهاني دوم، پيشگام  دركنسرت‌هاي روزانه‌ي هنگام ناهار بود. اين پيانيست بريتانيايي در ايالات متحده هم محبوبيت زيادي داشت. 

عليرغم ظاهر جدي و سخت گيرانه‌اش (هميشه در كنسرت‌هايش سياه مي‌پوشيد ) ذكاوت بالايي داشت كه در مصاحبه‌هايش مشهود است. آثار ضبط شده‌ي مايرا نشان‌ دهنده‌ي تفكري عميق، شفاف و جديت او در موسيقي است. 

9- گلن گولد(1982-1932)

تعداد كمي پيانيست به مانند گلن گولد كانادايي وجود دارد. هوش و تخيلي عجيب و غريب او را به مسيرهايي غير معمول سوق دادند. پس از شروع چشمگيرش در اجرا،  از سكوي اجرا به طور كامل فاصله گرفت و خود را وقف ضبط صدا كرد. گرچه بسيار از هنرمندان آدرنالين اجراي زنده را با هيچ چيز در اين دنيا عوض نمي‌كنند، اما گولد استوديوي ضبط را بهترين مكان براي عرضه‌ي تفكر كمال گرايانه‌اش از موسيقي مي‌دانست. 

شخصيت جذاب او كه به خاطر هيپوكندري، صندلي كوتاه پشت پيانو و تفكر التقاطي‌اش مشهور است، مورد توجه بسياري از فيلم سازان قرار گرفته است.

8- اميل گيللز(1916-1985)

گيللز صدايي خاص و اركسترايي داشت كه در نوع خودش بسيار كم نظير بود. شهرتش را زماني به دست آورد كه در مسابقات بين المللي ملكه اليزابت در 1983 برنده شد. اما جنگ برنامه‌هاي شغلي او را متوقف كرد. در 1944 اولين نمايش جهاني سونات شماره 8 پروكوفيف را در مسكو برگزار كرد. او اولين هنرمندي بود كه مجاز به سفر در غرب بود. گرچه اين هنرمند به خاطر نوازندگي آثار برامس و بتهوون معروف شد اما آثار خودش نيز بسيار ارزشمند و ماندگار هستند. 

7- دينو ليپاتي(1950-1917)

دنيا خيلي زود يكي از محبوب‌ترين پيانيست‌هاي كلاسيك را از ما گرفت. دينو ليپاتي جوان تنها ۳۳ سال داشت كه از دنيا رفت، اما در همان مدت كوتاه، آثاري سرشار از عشقي عميق را برجاي نهاد كه زيبايي خالص و ساده‌اي را در خود دارند.

او در بخارست و در خانواده‌اي اهل موسيقي متولد شد. جرج انسكوي بزرگ پدرخوانده‌اش بود و در كنار كورتوت تحصيل مي‌كرد. كار او در نوازندگي بسيار پر فراز و نشيب بود. ابتدا جنگ جهاني و بعد از آن بيماري سختي كه در نهايت باعث مرگش شد، به او اجازه‌ي تنها 15 سال نوازندگي را دادند.

6- سوياتوسلاو ريختر(1997-1915)

آثار ريختر را مي‌توان اينگونه توصيف كرد: ادراكي با شكوه در مقياسي حماسي با تمركز بر وفاداري به غريزه‌ي آهنگسازي!

او چيزي را كه قبلا وجود نداشته به كارش اضافه نمي‌كد، بلكه آثارش تنها انعكاس نبوغ او هستند. ريختر هيچگاه شوروي را ترك نكرد اما تورهاي متعددي در غرب برگزار كرد و ميراثي عظيم  از آثارش را براي ما برجاي گذاشت.

5- آلفرد كورتوت(1962-1877)

كورتوت يكي از بزرگان نوازندگي پيانو، زاده‌ي سوئيس است. اين هنرمند بزرگ به خاطر سه گانه‌ي فوق العاده‌اش با ژاك تيبو(ويولون) و پابلو كاسالز(ويولون سل) معروف است. آثار او داراي سبكي شيوا و روان اند كه آنها را افسانه‌اي كرده است. 

4- آرتور شنابل(1951-1882)

شنابل در لهستان امروزي متولد و در وين بزرگ شد. او شاگرد استاد بزرگ پيانو لشكتيسكي بود و بعدها به تكنوازي حرفه‌اي تبديل شد.

در برلين از سال 1925 استاد پيانو بود و در 1933 مجبور به فرار از رژيم نازي شد و به ايالات متحده رفت. نوازندگي شنابل ايده آلي است از عقل،  احساس، دقت و استعداد. اين هنرمند اولين پيانيستي بود كه سيكل كامل 32 سونات پيانوي بتهوون را ضبط كرد. 

شنابل به خاطر نوازندگي بي مثالش در آثار كلاسيك شهرت دارد.  

3- آرتور روبنشتاين(1982-1887)

ذوق و شوق روبنشتاين براي زندگي كردن و جذابيت فوق العاده‌اي كه در شخصيتش يافت مي‌شد، در موسيقي بي نظيرش نيز نفوذ كرده و او را پيانيستي بي بديل ساخته است.

روبشتاين در لهستان متولد شد و از همان كودكي استعدادش را نشان داد، به طوري كه بسيار مورد تحسين يواخيم، ويولونيست معروف قرار گرفت. او در طول جنگ جهاني به امريكا رفت و در 1932 با گذراندن دوره‌ي تمريني فشرده‌اي، تكنيك خود را ابداع كرد. 

روبنشتاين آثار بتهوون را بي‌نظير مي نواخت. آثار ضبط شده از اين هنرمند، حاكي از نشاطي مثال زدني و رويكردي استثنايي در موسيقي مي‌باشند. 

2-ولاديمير هوروويتس(1989-1903)

تنها يك هوروويتس وجود داشت! هنرمندي كه در آثارش طيفي از انواع احساسات و زيبايي‌هاي موسيقي ديده مي‌شود. طبعي بي‌نظير كه مانندش را دنيا كمتر به خود ديد است. 

هوروويتس زاده‌ي كيف بود و در 1925 شوروي را ترك كرده و به برلين رفت تا تحصيل كند، اما هيچگاه به وطن باز نگشت و به آمريكا كوچ كرد. 

هوروويتس با بحران‌هاي شخصيتي فراواني دست و پنجه نرم مي‌كرد و همين مشكلات او را به سمت اعتياد به داروهاي ضد افسردگي سوق دادند.

كمتر كسي را مي‌توان يافت كه اهل موسيقي باشد و با آثار اين پيانيست بزرگ تحت تاثير قرار نگيرد.

1- سرگئي راخمانينوف(1943-1873)

راخمانينوف توسط بسياري از منتقدان به عنوان بزرگترين پيانيستي كه دنيا به خود ديده است شناخته مي‌شود. در روسيه او را جانشين بلامنازع چايكوفسكي مي‌دانند. 

راخمانينوف پس از انقلاب 1917 ابتدا به سوئيس و سپس به ايالات متحده رفت. راخمانينوف در آن زمان پيانيستي دوره گرد بود، اما در همان دوران هم ظرفيت زيادي در كار اين پيانيست با استعداد ديده مي‌شد. 

ركوردهاي ضبط شده‌ي اين هنرمند نمونه‌هاي كم نظيري‌اند از لحني نفيس و چشمه‌هايي عميق از احساس. 

از آثار مشهور اين هنرمند بزرگ روس مي توان به سمفوني شماره ۲ و۳ و همچنين راپسودي بر اساس تمي از پاگانيني اشاره كرد.