وقتي نوبت به نواختن گيتار مي رسد ، سبك هاي متفاوتي را براي نواختن مي توان يافت. از سبك هايي مثل كلاسيك و آكوستيك گرفته تا سبك هايي مثل پاپ و جاز بلوز.از سبك هايي كه وجود دارد مي توان به سبك كلاسيك را به عنوان پر طرفدار ترين سبك بين نوازنده هاي گيتار معرفي كرد.قطعات كلاسيك پر از رمز و راز و پر از قطعاتي است كه شايد شما هم بخواهيد آن را ياد بگيريد وبنوازيد.
موسيقي گيتار كلاسيك اغلب به سبك موسيقي گيتار اشاره دارد كه در دهههاي 1700 و 1800 رواج داشت. براي اجراي اين سبك موسيقي، گيتاريستها يك گيتار كلاسيك مينوازند و تكنيكهاي خاصي را دنبال ميكند.
مطالعه دربارهي موسيقي كلاسيك و بازگرداندن قطعات قديمي، كار ساده اي نيست، به ويژه با توجه به اين مسئله كه هر چه از دهه 1900 دورتر ميشويد مستندسازي و حفظ صدا دشوارتر ميشود.همين ويژگي باعث ميشود كه گيتاريستهاي قطعات كلاسيك ، علاوه بر نوازندگي در نقش يك مفسر، پژوهشگر و يا فيلسوف نيز عمل كنند. شروع اين سفر و تحقيق دربارهي اين سبك از موسيقي، دروازههايي از دنياي كاملا جديدي را براي شما باز ميكند.
با وجود همهي اين قطعات كلاسيك بينظير اما، چگونه تصميم بگيريم كه كدام قطعه براي نواختن در ابتداي كار بهتر است؟ در اين مقاله نام آشناترين و البته چالش برانگيزترينها را معرفي خواهيم كرد.
1 Guitar concerto in D – Vivaldi
اين كنسرتو باروك فوق العاده، در ابتدا براي لوت ساخته شد، اما بازنويسي آن براي گيتار نيز به همان اندازه دوست داشتني است. اگرچه ويوالدي بيشتر عمر خود را در ونيز گذرانده است، اما اين كنسرتو را در سفرش به دور دنيا نوشت. اين اثر در بوهميا نوشته شده است و سه حركت كوتاه آن هرگز در زمان حيات ويوالدي منتشر نشد.
2 Five Bagatelles - Walton
به هيچ وجه قطعه اي آسان براي نواختن نيست! اين اثر والتون، «پنج باگاتل» (1971) يك ميدان مين از ريتمهاي عجيب و غريب است. در دهه 1970، گيتار كلاسيك از محبوبيت فوق العاده اي برخوردار بود اما عدم وجود انجمنهاي اسپانيايي / لاتين در Five Bagatelles باعث شد كه اين اثر هرگز در قرن بيستم به شهرت خاصي نرسد.
3 Libertango – Piazzolla
اين تانگو كه در سال 1974 در ميلان ضبط و منتشر شد و تغيير سبك آهنگسازي آستور پيازولا از تانگو كلاسيك به تانگو نو را نشان ميدهد. ريتمهاي تند و يك ملودي شيطاني، اين اثر را در صف مقدم تانگو مدرن نگه داشته است.
4 Recuerdos de la Alhambra - Tárrega
Recuerdos de la Alhambra علي رغم سادگي ظاهري ملودي دلربايش، با اين قطعه واقعاً تكنوازياش را تا حد ممكن كش داده است. موقعيتهاي چپ دستانه مورد نياز گيتاريست نسبتاً ناجور هستند و شامل انواع كششهاي غيرمعمول ميشوند. به علاوه، استفاده از ترمولو يك چالش فني براي هر نوازندهاي است؛ اما در بهترين حالت، Recuerdos پرشور، جذاب و بسيار لطيف است.
5 Asturias - Albéniz
با وجود اينكه اين اثر پس از مرگ سازندهاش منتشر شده كه پيوندي با منطقه آستورياس در شمال اسپانيا دارد، كار آلبنيز براي گيتار اداي احترام آشكاري به سنتهاي فلامنكو اندلس است. تغييرات ناگهاني، پويايي و ملودي پيچيده، اين اثر را به قطعه اي شيطاني براي تسلط بر گيتار تبديل كرده است. هنگام گوش دادن به لرزشهاي سريع اثر، تقريباً ميتوانيد گرماي غبارآلود يك بازار اسپانيايي را احساس كنيد.
6 Bourrée in E minor – Bach
يكي از معروف ترين قطعات در ميان گيتاريستها، «Bourrée» محبوبِ باخ، در اصل براي لوت نوشته شده است. اگرچه اين اثر اسم خود را مديون يك رقص فرانسوي است، اما باخ به هيچ وجه Bourrée را براي رقصيدن ننوشته بود. با اين حال، سرعت نرم آن و تغييرات اثر از مينور به ماژور در آخرين آكورد هر ورس، احساس شگفت انگيزي را به اين اثر ميبخشد.
7 The Frog Galliard – Dowland
گاليارد نوعي رقص رنسانس است كه در قرن شانزدهم ميلادي در اروپا رايج بود و شامل پرشهاي زيادي ميشد؛ اما آنچه در مورد اين رقص غيرمعمول است، ريتم آن ميباشد كه يك ويژگي غيرمعمول براي آهنگسازان انگليسي محسوب ميشد.
هيچ فرضيهي معتبري از اينكه چگونه قطعهي گاليارد، نام قورباغه را در كنار خود ديد وجود ندارد، اما شايعات حاكي از آن است كه اين ربطي به يكي از خواستگاران ملكه اليزابت اول دارد كه وي با محبت او را «قورباغه» ميناميد.
8 Prelude No. 1 – Heitor Villa-Lobos
بخش دوم از اين اين مقدمه بسيار پرشور است، اما در همان افتتاحيه شگفت انگيز و مشتاقانه است كه Heitor Villa-Lobos جايگاه واقعي خود را پيدا ميكند. اين آهنگساز برزيلي يكي از موفق ترين آهنگسازان آمريكاي لاتين در قرن بيستم بود كه در آثارش با موفقيت ملوديها و ريتمهاي محلي فولكلور برزيل و موسيقي كلاسيك را تركيب ميكرد. بدون شك اين تركيب منحصر به فرد از دو ژانر است، كه بخش A از Prelude شماره 1 را بسيار نفيس ميكند.
9 Cavatina – Stanley Myers
به نظر عادلانه ميآيند كه تم محبوب فيلم The Deer Hunter اثر Stanley Myers را به عنوان محبوبترين قطعه مدرن موسيقي كلاسيك گيتار بناميم. اين قطعه به طور خاص براي جان ويليامز گيتاريست نوشته شده است (البته با آهنگساز فيلم اشتباه گرفته نشود) ، مايرز آهنگساز در سال 1970 تكه پيانو كوتاه را به يك قطعه كامل گسترش داد و آن را Cavatina ناميد كه در ايتاليايي به معناي يك آهنگ كوچك و ساده است